Roszkowscy są rodziną o tradycjach szlacheckich, pieczętującą się herbem Ogończyk. Ich przodkowie wywodzą się          z obrębu parafii w Płonce Kościelnej w dawnej ziemi bielskiej na Podlasiu. Jak wiele rodzin z tamtego obszaru, należą oni do szlachty gniazdowej, której własnością była okolica zwana Roszkami. W efekcie licznych podziałów ziemi powstały odrębne wsie, o dwuczłonowej nazwie, z których część istnieje do dziś. Są to m.in. Roszki-Chrzczony, Roszki-Sączki, Roszki-Wodźki czy Roszki-Ziemaki.

Szlacheckich rodzin Roszkowskich, jak również Gąsowskich, Łupińskich lub Płońskich, było w tym regionie niezwykle wiele, toteż wykształciło się wśród tej warstwy społecznej zjawisko przydomków (przezwisk, zawołań), które odróżniały poszczególne famile o tym samym nazwisku, a niepamiętnym już wspólnym przodku. Co ciekawe funkcjonowały one jako oficjalny dodatek do nazwiska, wpisywany w pismach i metrykach kościelnych jak i urzędowych. W księgach metrykalnych z Płonki Kościelnej można odnaleźć ponad 30 rodzin Roszkowskich o odmiennym przydomku. Etymologia tych przezwisku jest bardzo różna, czasem pochodzą od imienia przodka, niekiedy wydarzenia lub zajęcia. Oto kilka z nich: Arnol, Bunia, Chmiel, Goraj, Marianik, Mucha, Nogaj, Wołowiec.

Antenaci prof. Ireneusza Roszkowskiego, o przydomku Bunia, pochodzili z Roszków-Wodźków, a od drugiej połowy XVII wieku, przez trzy wieki, dziedziczyli ziemię w Łupiance Nowej. Po mamie profesora, Natalii z Wnorowskich, rodzina Roszkowskich spokrewniona jest m.in. z błogosławionym Antonim Julianem Nowowiejskim, z autorem dzieła Herbarz Ignacym Kapicą Milewskim, a także licznymi potomkami rodziny Ciechanowieckich z Ciechanowca herbu Dąbrowa (Ireneusz jest potomkiem w  15 pokoleniu Macieja Ciechanowieckiego, brata Piotra Strumiłła z Ciechanowca).